Szkło skryte pod żelazem
Człowiek oprawił szklaną kulę w pancerz żelazny,
Kazał być silną, kazał być twardą,
Bo świat nie był przyjazny.
Chciał by się jej żyło łatwo,
Więc ukrył całą jej kruchość
Pod zbroją gładką i czarną.
Wszyscy myśleli że jest z żelaza,
Nikt nie był delikatny,
A przecież środek dalej był szklany.
Rozsypał się w proch marny.
Takim sposobem człowiek nie mądry
Zakończył żywot swej szklanej kuli
Pozostawiając po niej wspomnienie
Na dnie żelaznej, czarnej skorupy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz